Deze keer schrijf ik vanuit het prachtige Ierland, waar er, zoals een vriend zei: geen slecht weer alleen soms een slechte kledingkeuze voor de gelegenheid. De wervelwind van dingen die gebeuren is groot, en met de zomervakantie nu, zal ik het houden bij een samenvatting van de belangrijkste dingen.

 

Felina en ik spreken elkaar wekelijks, vorige week vertelde ze me over een evaluatie die ze had met onze drie Duitse vrijwilligers. Ze komen via een door de overheid gesponsord programma en zegenen ons met hun tijd, maar kennen Jezus niet noodzakelijkerwijs. Alle drie merkten ze op dat ze nu begrepen waarom het nodig is dat onze jonge mensen Jezus ontmoeten en op Zijn hulp rekenen voor hun rehabilitatie. Ze zeiden dat ze ons respecteren omdat we het geloof niet door de strot van de jongeren duwen. Nu ze weer in hun eigen omgeving terug zijn, hopen we dat ze zich dit herinneren en de Heer ook voor zichzelf zullen zoeken.

 

Een hoogtepunt van de afgelopen twee maanden was de uitnodiging om naar de Boliviaanse Senaat te komen. De eerste keer was ik er ook, samen met 7 kinderen die gedichten voordroegen die ze schreven over wat het betekent om in een huis te wonen waar geweld en/of misbruik is. De tweede keer werd Felina eerst gevraagd om het cv van Mision Adulam in te sturen. Omdat ik in Ierland was, kreeg ik een paniekoproep, kon ik informatie geven, soort van: nu. Dit was dus een ouderwetse klus tot ver na middernacht. Maar wat een voorrecht om ons te presenteren, dit keer ook aan andere aanwezige autoriteiten.

 

 

Laat me een paar hoogtepunten uit de missie delen: Tania liet Felina haar schoolrapport zien, in tranen. Heel lang zakte ze voor examens in alle vakken. Nu doet ze het geweldig: door haar harde werk en de steun van het team! Een ander meisje, Ivanka, is absolute top van haar klas en werd gevraagd om het schoolvaandel te dragen in een presentatie, hoge eer! In Adulam vertelde het personeel hoe in een van de slaapkamers de drie jongens daar elke avond een tijd van gebed hebben; bidden voor hun persoonlijke behoeften en elkaar ondersteunen. Verbazingwekkend, want overdag komen ze niet altijd op, maar ze erkennen samen hun behoefte aan de Heer. Dus, dank u voor het bidden voor onze jonge mensen; Personeel en ook voor mij – we zijn erg gezegend dat u met ons samenwerkt en de bediening ook mogelijk maakt door uw liefdesgaven.

 

 

 

 

Op dit moment ben ik bijna de helft in deze tijd van het bezoeken van vrienden en kerken, sprekend over het werk in Bolivia waarin jullie allemaal een rol spelen. Er zijn nog twee weken in Ierland voordat je naar het Verenigd Koninkrijk reist: om twee kerken te bezoeken en ook deel te nemen aan twee conferenties: de MLG-conferentie in Rora en de NLC in Quinta. De laatste twee weken van deze reis hoop ik in Nederland te zijn om uit te rusten en mijn familie te zien.

 

Bid alstublieft dat de Heer mij Zijn Woord zal geven voor elke plaats.