Veel van het werk met verslaafde tieners bestaat uit volharding, vallen en opstaan en een beste portie verdriet als het niet goed gaat. Dit ondanks het feit dat nu rond de 50% van de jongeren hun programma goed afronden. De verhalen over de achtergrond van velen zijn hartverscheurend, het is moeilijk om stand te houden als ze bijvoorbeeld terugkomen in een gezin met verslaafde ouders.

 

Zo ook met Veronica. Ze was bij ons in 2006 als alleenstaande moeder met haar zoontje. Groot was mijn vreugde toen ik haar een poosje terug in Jesed tegen het lijf liep! Een prachtige vrouw met nog twee andere kinderen, die ze kreeg met een man die eerder in Adulam was. Samen bouwden ze een leven op, d.m.v. het bakken en verkopen van cake. Ze wonen op een goede plek en zorgen samen voor elkaar en hun kinderen (die wij nu helpen met wat leerproblemen). Als je dat ziet en hoort dan denk je: die investering heeft 100% rendement opgeleverd en meer, wat een zegen. En die blijdschap geeft ons allemaal kracht om het aan te kunnen als we minder mooie momenten moeten verwerken.

 

 

 

Op een zondag was Vanessa ineens in de kerk. Niks bijzonders denk je? Nou, zij had een hekel aan de kerk om allerlei redenen. Maar nu kwam ze, omdat ze wist dat wij er zouden zijn. Ze is geliefd en ook de gemeente heet haar welkom. Wij houden eraan vast dat God toch iets in dit leven begonnen is en bidden dat Hij haar vast blijft houden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Foto's: Veronica (r) en haar zoontje in 2006; Vanessa in de kerk

Sandy in Adulam, kinderen in Jesed aan het werk.

 

Tijdens Carnaval hadden we bezoek uit Amerika van een voorganger, Sandy, die sprak in de diensten van het gemeenteweekend. Ook had hij een gift bij zich voor Mision Adulam. Van een stukje daarvan kregen een aantal jongens uit Adulam sportschoenen en een sportbroek. Geen van deze jongens heeft een vader en de familie zorgt hier niet voor. Degene die compleet wees is, stapte spontaan op Sandy af en gaf hem een dikke omhelzing. De zorg die wij onze jongeren en kinderen kunnen geven, mee door jullie giften, spreekt tot hen over de zorg van een hemelse Vader die ze nu leren kennen.

De rechter heeft de laatste maanden wat serieus moeilijke jongeren naar ons doorgestuurd: “want jullie hebben het professionele team wat met hen kan werken”. Dat is een hele verantwoordelijkheid, bidt s.v.p. voor ons, we kunnen dit alleen als de Heer ons leidt en wijsheid geeft. Vandaag kwam de rechter zelfs bij ons, om de voortgang van een jongen te zien.

 

Eind Maart hoop ik in Nederland aan te komen voor een werkverlof. Het zou fijn zijn om velen van jullie te zien en wat te kunnen vertellen over het werk hier. De voorlopige agenda zien jullie hieronder, er zijn nog mogelijkheden voor ontmoetingen b.v. door de week. 

 

Bijzonder is wel dat ik dit jaar mag vieren dat het 35 jaar geleden is dat mijn avontuur in Bolivia begon. En mijn getuigenis is dat Gods trouw en Zijn zorg geweldig zijn. Daar waren jullie deel van, heel hartelijk dank daarvoor! 

 

 

Collega zendeling Gerard Adriaanse heeft een podcast gemaakt over mijn leven en werken in de zending. Dit staat online, als jullie eens willen luisteren: https://open.spotify.com/episode/5PCOlpl3MTb6AKH8Vxh6a7

 

 

 

Postwijzigingen kunt u doorgeven aan de Familie Aleman, Schoolstraat 8, 3255 AV  Oude-Tonge.

Voor extra FB gebedspunten graag melden met een mailtje.